W roku szkolnym 2025/2026 w naszej szkole realizujemy innowację pedagogiczną „Zaglądamy w głąb siebie – biblioterapia”. Adresatami innowacji są uczniowie klas drugich. Spotkania prowadzą nauczyciel bibliotekarz oraz pedagog szkolny.
Biblioterapia jest formą terapeutycznego wsparcia poprzez odpowiednio dobraną literaturę. Dzieci niejednokrotnie identyfikują się z bohaterami czytanych książek. Dzięki temu mają poczucie, że nie są osamotnione w walce ze swoim problemem. Łatwiej rozumieją uczucia swoje i innych, odnajdują siłę i odwagę do radzenia sobie, rozwiązywania trudnych sytuacji. Buduje to pozytywny obraz samego siebie, wiary we własne siły i możliwości.
Głównym celem naszych zajęć jest osiągnięcie przez uczniów pełni rozwoju psychicznego i społecznego. W bezpiecznej atmosferze dzieci dzielić się będą swoimi emocjami po lekturze danej pozycji. Pragniemy wyciszyć u nich negatywne emocje i pokazać, że w każdym z nas jest potencjał, siła i właściwe wartości.
Wrześniowe spotkanie z uczniami poruszyło kwestię inności. Wykorzystano tekst „Sprawa ogonka. O akceptacji i rozumieniu inności” z książki Agnieszki Antosiewicz pt. „Inspirujące bajki”. Bohaterami opowiadania są pieski uczęszczające do szkoły. Jak się okazuje, każdy z nich wyglądał inaczej. Buba miał mały ogonek, z racji czego został nazwany przez Rufusa chomikiem. Wyśmiany przez kolegę szczeniak poczuł się bardzo dotknięty, przez co nie chciał wychodzić z domu. Funia postanowiła dać Rufusowi nauczkę zwracając przy wszystkich uwagę na to, że ma on jedno oklapnięte ucho, czego inni nie mają. Ten przytyk rozzłościł psa. Teraz on znalazł się w sytuacji, kiedy z niego się śmiano. Na ratunek przyszła pani wychowawczyni, która wyjaśniła, że każdy czymś się wyróżnia, coś ma lub czegoś nie ma. Po lekturze książki wspólnie z dziećmi próbowaliśmy porównać życie w psiej szkole z naszą szkołą. Czy jesteśmy tacy sami, a może czymś się wyróżniamy? Czy jesteśmy świadkami wyśmiewania się z kolegi lub koleżanki? Może sami kierujemy niemiłe słowa do drugiej osoby, a może to my czujemy się odrzuceni przez grupę? Następnie uczniowie zostali podzieleni na grupy. Każdy zespół otrzymał kartkę z dwiema ilustracjami. Były to dzieci: noszące okulary, aparat nazębny, aparat słuchowy, jeżdżące na wózku inwalidzkim, mające nadwagę, o rudych włosach, ciemnej karnacji. Odpowiedzieliśmy sobie na pytania, co jest dla mnie ważne przy poznawaniu innej osoby, czy wygląd ma duże znaczenie. Zajęcia zakończyliśmy wspólną zabawą : „Niech wstanie ten kto …” oraz tańcem do piosenki Majki Jeżowskiej „Wszystkie dzieci nasze są”.
Mamy nadzieję, że uczniowie zrozumieli, iż każdy z nas jest indywidualnością. Wyśmiewanie i kpiny z drugiej osoby są wyrazem braku szacunku.
Opracowała: Alina Szczuraszek
