DLA NIEPODLEGŁEJ

DLA NIEPODLEGŁEJ      

Tak brzmiało hasło, z którym identyfikowała się – 10 listopada – młodzież i dzieci Szkoły Podstawowej w Zdunach.

Nieco historii

            W listopadzie 1918 r. spełniły się marzenia o niepodległości, którą Polacy usiłowali odzyskać od 123 lat. Sytuację sprzyjającą powstaniu suwerennego państwa przyniósł rezultat I wojny światowej, w której klęskę poniosły państwa rozbiorowe. Niepodległość nie byłaby możliwa, gdyby nie determinacja świadomego swoich celów narodu polskiego. Zakończenie wojny nie oznaczało końca konfliktów zbrojnych. Polacy walczyli jeszcze, np. o Lwów, Wielkopolskę, Śląsk czy o dostęp do morza. Józef Piłsudski podjął się trudnego dzieła odbudowy państwowości polskiej, by Polacy mogli znaleźć się we własnym domu!

            11 listopada ustanowiono świętem państwowym pod koniec lat 30., ustawą z kwietnia 1937 r.

Święto w szkole

            Patriotyzm i walka o wolność przyświecały wszystkim pokoleniom Polaków, niezależnie od zapatrywań politycznych. Temu wydarzeniu i tym postawom Polaków poświęcony był występ uczniów SP w Zdunach.

            W czwartek, 10 listopada uczniowie i pracownicy obchodzili 104. rocznicę odzyskania niepodległości. To tradycyjne, czczone z honorami święto narodowe, dostało nowe życie.

            Dominantę w tym wydarzeniu stanowiły barwy narodowe. W kolorach białym i czerwonym zostały rozmieszczone na szkolnych korytarzach plakaty informujące o sposobach uczczenia poległych w obronie naszej Ojczyzny. Tego dnia obowiązywał odświętny strój i przypięty kotylion lub strój harcerski. Kotyliony były wykonywane podczas godzin wychowawczych. Uczniowie ponadto byli zobowiązani do wylosowania postaci słynnej Polki lub Polaka i przebrania się za wybraną osobę. Do wyboru były znane osobistości z okresu Młodej Polski lub dwudziestolecia międzywojennego. Wśród propozycji do wykonania tego zadania były indywidualności, które przyczyniły się do walki o wolność Polski lub w różny sposób rozsławiły Ojczyznę. Byli to celebryci II RP: aktorskie gwiazdy teatru i kina, literaci, muzycy, malarze, naukowcy, badacze, politycy i sportowcy. Chętnych uczniów do „przebieranek” nie brakowało.

            Prócz patriotyzmu i służby wobec Polski, akcent został także położony na kolejną wartość – wolność. Widzowie kończyli frazę: „Wolność jest dla mnie ważna, bo…”. Dla oglądających występ „wolność” kojarzy się przede wszystkim z: wolnością narodu, wolnością słowa, wolnością poglądów, wolnością uczuć, wolnością w podejmowaniu samodzielnych decyzji, z prawem wyboru, chęcią podróżowania w dowolną stronę świata. Wyniki sondażu zostały opublikowane w formie plakatu.

            Występ przygotowany przez klasy 8 a i 8 c obfitował w: recytacje wierszy, piosenki z inscenizacją, pieśni patriotyczne, a także: karaoke („Przybyli ułani pod okienko”), film edukacyjny pt. „Co musisz wiedzieć o odzyskaniu niepodległości?” oraz w mistrzowskie wykonanie utworu Adama Asnyka „Miejcie nadzieję nie tę lichą marną” przez Sergiusza Piechowiaka, ucznia klasy 8 d. Recytacje zostały zilustrowane muzyką poważną, dominował Chopin. Plejada postaci II RP prezentowała się publiczności na końcu przedstawienia.

            Scenografia dostarczała dodatkowych wrażeń. Dodawała wzniosłości świętu i wydarzeniom, które przyczyniły się do ustanowienia tak ważnego dla Polaków dnia. Tło sceny – napis: „Dla Niepodległej” – sugerował – występ dedykowany Ojczyźnie. Kolejnymi elementami scenografii były: siatka wojskowa upięta na ścianie z przeplecionymi jesiennymi liśćmi, flagi narodowe, po przeciwnej stronie sali była usypana mogiła poległych z krzyżem zbitym z gałęzi brzóz, przysypana liśćmi, z położoną na niej czerwoną różą. Przy mogile wartę sprawowały harcerki. W trakcie spektaklu harcerki z widowni kładły u podnóża grobu zapalane znicze. Na podłodze sali ścieliły się rozsypane liście i kasztany. Po przedstawieniu harcerze przenieśli znicze na groby zdunowskich bohaterów oraz zapomnianych ludzi.

            Scenografia symbolizowała walkę o wolność i wysiłek poniesiony przez walczących o polskość.

            Pomysłem i jego realizacją oraz doborem wierszy, akompaniamentu i piosenek, a także scenografią (z wyjątkiem tła sceny – jest to praca Ilony Hybsz, nauczycielki świetlicy szkolnej) i poprowadzeniem gali osobistości zajęła się Bogumiła Bojewska, polonistka i historyczka. Uroczystość poprowadził Kacper Rabczewski, uczeń klasy 8 a. Za oprawę muzyczną odpowiedzialny był Adam Szczuraszek, nauczyciel muzyki.

            Spojrzenie na historię nieco inaczej pozwoliło widzom, głównie dzieciom i młodzieży, na zapamiętanie okoliczności tego ważnego wydarzenia dla dziejów Polski. Dzięki nieszablonowemu podejściu do tematu mają oni utrwalone czasy , bohaterskie poczynania naszych przodków oraz mogli dostrzec aurę epoki.

Opracowała: Bogumiła Bojewska